شنبه ۲۰ اسفند ۰۱ | ۰۷:۲۱ ۲۹ بازديد
_اگر هنوز برای تمجید از زنان پرستار می‌نویسی : مردانه جنگیدید
تبریک نگو
_اگر هنوز خواهرت ماه رمضان، سحرها الکی بیدار می‌شود تا تو نفهمی پریود است، به هیچ زنی تبریک نگو
_اگر هنوز با لحن تحقیر آمیزی می‌گویی 《راننده جلویی زنه دیگه》 تبریک نگو
_اگر زن شاغل در خانه را مفت خورِ مصرف کننده میدانی، تبریک نگو
_اگر هنوز وصیت نکردی سهم دختر و پسرت از ارث برابر باشد، به هیچ زنی تبریک نگو
_اگر همانی هستی که در تاکسی به خودت حق میدهی پاهایت را ۱۲۰ درجه باز کنی و بشینی، تبریک نگو
_اگر رگ غیرتت باد می‌کند که مادر تنهایت دوباره ازدواج کند، تبریک نگو
_اگر زنی هستی که وقتی می‌شنوی شوهر فلانی خیانت کرده، می‌گویی :حقشه، زنانگی نداشت
امروز در آن گروه‌های مسخره‌ی تلگرامی‌‌ت به هیچ زنی تبریک نگو
_اگر زن شاغل بیرون از خانه‌ای که مادرانِ شاغل در خانه را تحقیر می‌کنی، تبریک نگو
_اگر زن ایده آل ذهن تو کیم کارداشیانی با مریم درون است که از او مسیح می‌بارد، امروز به کسی تبریک نگو
_اگر زن شاغل در خانه‌ای که به مادران شاغل بیرون از خانه، حس مادر بد ناکافی میدهی، به هیچ زنی تبریک نگو
_اگر آنی هستی که برای کسیکه
زنِ کارگردان و دخترش را تهدید جنسی می‌کند کف میزنی، تبریک نگو
_اگر برای آن دیگری کف زده‌ای که زن کارگردان و دخترش را ناموس می‌خواند، تبریک نگو
_اگر معتقدی زنی که خرج نداره، ارج نداره، به کسی تبریک نگو
_اگر خودت را سایه‌ی سر زن میدانی، تبریک نگو
_اگر زن را ماشین بقای نسل میدانی و به انتخاب او برای مادر نشدن، احترام نمی‌گذاری، تبریک نگو
این روزها اصلا برای تبریک گفتن نیست، صرفا روزی نمادین است تا به یادمان آورد همه‌ی ما لازم است بدانیم و بخوانیم و بفهمیم که زن، نه آن موجود ذاتا لطیف و ظریف ساخته‌ی ذهن ماست، نه آن مادرِ فرشته گونه‌ی مهربان که بهشت زیر پای اوست
نه آن ضعیفه‌ی بی دست و پای محتاج ، نه آن نصفه عقل و کالای جنسی همیشه حاضر به خدمت.
نه آن حق طلبی که زنیکه‌ی سلیطه خطابش می‌کنند.
یک انسان است، که برای ساده‌ترین حقوقش هنوز در سراسر جهان، می جنگد.
تبریک نگو
_اگر هنوز خواهرت ماه رمضان، سحرها الکی بیدار می‌شود تا تو نفهمی پریود است، به هیچ زنی تبریک نگو
_اگر هنوز با لحن تحقیر آمیزی می‌گویی 《راننده جلویی زنه دیگه》 تبریک نگو
_اگر زن شاغل در خانه را مفت خورِ مصرف کننده میدانی، تبریک نگو
_اگر هنوز وصیت نکردی سهم دختر و پسرت از ارث برابر باشد، به هیچ زنی تبریک نگو
_اگر همانی هستی که در تاکسی به خودت حق میدهی پاهایت را ۱۲۰ درجه باز کنی و بشینی، تبریک نگو
_اگر رگ غیرتت باد می‌کند که مادر تنهایت دوباره ازدواج کند، تبریک نگو
_اگر زنی هستی که وقتی می‌شنوی شوهر فلانی خیانت کرده، می‌گویی :حقشه، زنانگی نداشت
امروز در آن گروه‌های مسخره‌ی تلگرامی‌‌ت به هیچ زنی تبریک نگو
_اگر زن شاغل بیرون از خانه‌ای که مادرانِ شاغل در خانه را تحقیر می‌کنی، تبریک نگو
_اگر زن ایده آل ذهن تو کیم کارداشیانی با مریم درون است که از او مسیح می‌بارد، امروز به کسی تبریک نگو
_اگر زن شاغل در خانه‌ای که به مادران شاغل بیرون از خانه، حس مادر بد ناکافی میدهی، به هیچ زنی تبریک نگو
_اگر آنی هستی که برای کسیکه
زنِ کارگردان و دخترش را تهدید جنسی می‌کند کف میزنی، تبریک نگو
_اگر برای آن دیگری کف زده‌ای که زن کارگردان و دخترش را ناموس می‌خواند، تبریک نگو
_اگر معتقدی زنی که خرج نداره، ارج نداره، به کسی تبریک نگو
_اگر خودت را سایه‌ی سر زن میدانی، تبریک نگو
_اگر زن را ماشین بقای نسل میدانی و به انتخاب او برای مادر نشدن، احترام نمی‌گذاری، تبریک نگو
این روزها اصلا برای تبریک گفتن نیست، صرفا روزی نمادین است تا به یادمان آورد همه‌ی ما لازم است بدانیم و بخوانیم و بفهمیم که زن، نه آن موجود ذاتا لطیف و ظریف ساخته‌ی ذهن ماست، نه آن مادرِ فرشته گونه‌ی مهربان که بهشت زیر پای اوست
نه آن ضعیفه‌ی بی دست و پای محتاج ، نه آن نصفه عقل و کالای جنسی همیشه حاضر به خدمت.
نه آن حق طلبی که زنیکه‌ی سلیطه خطابش می‌کنند.
یک انسان است، که برای ساده‌ترین حقوقش هنوز در سراسر جهان، می جنگد.
برای سفر به کربلا چی لازم داریم؟